ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: ΜΥΘΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Κλιματική αλλαγή: μύθος ή πραγματικότητα

Συντάκτης: 

Νίκος Αγγελόπουλος*

Στα τελευταία δημοτικά συμβούλια του Δήμου Πειραιά εκφράζω την ανησυχία για το μέλλον της πόλης και της περιοχής, καθώς πυκνώνουν τα άνυδρα σύννεφα της περιβαλλοντικής καταστροφής και των καιρικών αλλαγών, προς το δυσμενέστερο. Η έλλειψη πρασίνου και η λειτουργία του λιμανιού του Πειραιά επιτείνουν το πρόβλημα.

Αντιγράφω δημοσίευμα εφημερίδας εν περιλήψει. Πέντε ελληνικές πόλεις, η Αθήνα, η Πάτρα, το Ηράκλειο, η Καλαμάτα και ο Πειραιάς, βρίσκονται μεταξύ των 30 ευρωπαϊκών πόλεων που κινδυνεύουν περισσότερο από τον συνδυασμό συχνών εμφανίσεων παρατεταμένης ξηρασίας και ασφυκτικού καύσωνα.

Αυτά αναφέρει μελέτη της Πολυτεχνικής Σχολής του Νιούκαστλ, που προβλέπει αύξηση των θερμοκρασιών, πιο συχνούς καύσωνες στο σύνολο της Ευρώπης και ειδικά αυξημένη ξηρασία στη Νότια Ευρώπη.

«Αν και ο ευρωπαϊκός Νότος είναι συνηθισμένος στην αντιμετώπιση των ξηρασιών, οι αλλαγές που έρχονται μπορεί να ξεπεράσουν το σημείο θραύσης», υπογράμμισε η δρ Σέλμα Γκερέιρο, μία από τις επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Ο έτερος επικεφαλής δρ Ρίτσαρντ Ντόουσον υπογράμμισε πως υπάρχουν πόλεις που αντιμετωπίζουν περισσότερες της μιας προκλήσεις από την κλιματική αλλαγή. «Είναι επείγουσα ανάγκη να σχεδιάσουμε και να προσαρμόσουμε τις πόλεις μας, για να αντιμετωπίσουμε αυτέ τις μελλοντικές συνθήκες», συμπλήρωσε.

Η μελέτη του Πολυτεχνείου του Νιούκαστλ έρχεται να προειδοποιήσει για σοβαρές μελλοντικές απειλές.

Εξάλλου, η Μεσόγειος και η Ελλάδα βρίσκονται σε μια γεωγραφική ζώνη - μεταίχμιο της κλιματικής αλλαγής.

Κάποια στοιχεία του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών δείχνουν ότι οι μέσες θερμοκρασίες, κατά τους θερινούς μήνες 2001-2016, είναι υψηλότερες των ετών 1961-1990.

Μάλιστα, σε 12 μήνες καταγράφηκε αύξηση 1-2 βαθμούς Κελσίου, ενώ σε 11 μήνες η αύξηση ήταν 3 βαθμούς Κελσίου.

Μετά τα παραπάνω, πρέπει το πρόβλημα να εγγραφεί στην ατζέντα των ενδιαφερόντων της κεντρικής και της τοπικής εξουσίας. Να ανησυχήσουμε δηλαδή για την υπόθεση, να μη θεωρήσουμε ότι είναι «επιστημονικές φαντασιώσεις» και να αναζητήσουμε τις αναγκαίες ισορροπίες σε σχέση με πιθανά μέτρα.

Σε ένα από τα τελευταία δημοτικά συμβούλια ανέφερα πως, αν οι καύσωνες απαιτούν… κλιματισμό, αυτός θα έπρεπε να υπάρχει σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους.

Πρότεινα τη δημιουργία ενός μεγάλου πάρκου, που θα ξεκινάει από τον Αγιο Διονύσιο, θα ακολουθεί τις γραμμές του ΟΣΕ, θα καταλήγει στον Αγ.Ι. Ρέντη και θα περιλαμβάνει και τα στρατόπεδα. Εξάλλου, στον Πειραιά δεν υπάρχουν άλλοι ελεύθεροι χώροι. Ξηρασία, καύσωνας και πράσινο πάνε μαζί.

Το αστικό πράσινο δεν αποτελεί μόνο πνεύμονα οξυγόνου για την πόλη, αλλά και φυσικό κλιματισμό στις δύσκολες καταστάσεις.

Το χρειαζόμαστε πρωτίστως αυτοί που ζούμε στην πόλη του Πειραιά και πολύ περισσότερο οι νεότερες γενιές. Το χρειάζονται και οι επισκέπτες, για την προσέλκυση των οποίων η παρούσα δημοτική αρχή δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον.

Δεν αρκεί, όμως, μόνο το ενδιαφέρον. Χρειάζεται σχεδιασμός και τολμηρές αποφάσεις. Οι περισσότερο ειδικοί της πόλης από εμένα πρέπει να προτείνουν και άλλα μέτρα, χρειάζεται όλοι μαζί να συμβάλουμε στο πρόβλημα.

Η κλιματική αλλαγή δεν έχει χρώμα ούτε παράταξη. Συνιστά από κοινού προσπάθεια όλων ανεξαιρέτως. «Οι καιροί ου μενετοί». Η κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ.

*Γραμματέας Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά(συνταξιούχος εκπαιδευτικός)