Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
(Αρθρο του ΚΩΣΤΑ ΜΑΧΑΙΡΑ, συνταξιούχου εκπαιδευτικού και
τέως διευθυντή λυκείου. E-mail: mahairas@mailbox.gr)
Συνάδελφοι,
Τα τελευταία χρόνια από το 2010
και μετά, ζούμε σε μια αγνώριστη χώρα, που θα τολμούσα να πω ότι θυμίζει τις
εξαθλιωμένες χώρες της Αφρικής με σχεδόν διαλυμένο τον κοινωνικό ιστό, με
ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους πάσχουν από κατάθλιψη λόγω των οικονομι-κών
αδιεξόδων και νεολαία που στην πλειοψηφία της μοιάζει να έχει συμβιβαστεί με
αυτή την κατάσταση και δέχεται όλα αυτά που συμβαίνουν σαν να είναι
φυσιολογικά. Εμείς οι μεγάλοι είναι δύσκολο να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε
αν δεν μπουν μπροστά οι νεότεροι, που στο κάτω-κάτω έχουν και τα περισσότερα
προβλήματα. Μήπως εμείς δεν καθοδηγούμε σωστά την νεολαία και έχουμε και εμείς
οι ίδιοι πιστέψει στις υποσχέσεις και τα διλήμματα των πολιτικών, που στην
μεγάλη πλειοψηφία τους δεν βλέπουν την πολιτική σαν λειτούργημα, αλλά σαν ευκαιρία
καριέρας, λες και είναι ποδοσφαιριστές και μάλιστα δεν διστάζουν να αλλάξουν
κόμμα, αν το βρίσκουν συμφέρον για την διατήρησή τους στην εξουσία, γράφοντας
τους ανθρώπους που τους ψήφισαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Συνάδελφοι, εγώ βγήκα στη σύνταξη
το 2010 σε ηλικία 66 ετών και η πρώτη μου δυσάρεστη εμπειρία ήταν η περικοπή
του εφάπαξ μου κατά 19.000 με τους μετριότερους
υπολογι-σμούς. Έκτοτε όλα τα ποσά που δικαιούμουν τα πήρα κουτσουρεμένα
με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί το επίπεδο της ζωής μου σε τέτοιο βαθμό που δεν
μπορούσαμε να το φαντα-στούμε πριν το 2010. Έτυχε μάλιστα να είμαι διαβητικός
και να έχω σοβαρά προβλήματα υγείας και γεύτηκα από πρώτο χέρι την κατάντια του
Ε.Σ.Υ. Όλα αυτά βέβαια μου στοίχησαν να ξοδέψω και τα τελευταία αποθέματα των
οικονομιών μου. Πολλά από αυτά που είπα όμως τα βιώνετε καθημερινά και σεις οι
ίδιοι.
Συνάδελφοι, ως πότε θα δεχόμαστε
αυτήν την κατάσταση; Χρέος του καθενός μας είναι να καθοδηγήσουμε τους
νεότερους να πάψουν να σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην ρεμούλα, την εκμετάλλευση
και την ατιμωρησία αυτών που κατάντησαν την χώρα μας σ’ αυτήν την κατάσταση. Μόνο με την επίμονη προσπάθειά μας θα αφυπνήσουμε
τους νέους και θα τους καταστήσουμε γνωστό ότι και εμείς για τις κατακτήσεις
που είχαμε αγωνιστήκαμε και ότι τίποτα δεν πρόκειται να τους χαριστεί αν δεν το
διεκδικήσουν κι’ αυτοί με αγώνες και επαγρύπνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου